Od 1 czerwca 2021 na polskich drogach obowiązują nowe przepisy. Środki masowego przekazu apelują w kampaniach społecznych o zachowanie ostrożności. Czy to jednak wystarcza, byśmy poczuli się realnie bezpieczniej w drodze do pracy, szkoły, domu? Z przykrością stawiam śmiałą tezę – NIE WYSTARCZY. Do trwałych zmian potrzeba czasu i szeroko zakrojonej edukacji.
Nowe przepisy wprowadzają bezwzględny obowiązek ustąpienia pierwszeństwa przechodniom na pasach już od momentu, gdy pieszy zbliża się do przejścia. O jakiej dokładnie mówimy odległości? Tego niestety ustawodawca nie sprecyzował, dlatego każdy kierowca powinien zawsze zredukować prędkość zbliżając się do zebry. Zapis ten nie oznacza jednak, że osoby niezmotoryzowane mają od teraz prawo bezmyślnie wchodzić na jezdnię! Pośpiech jest zazwyczaj złym doradcą, szczególnie na drodze, dlatego – Zatrzymaj się! Spójrz w lewo, prawo, lewo – dokładnie tak, jak uczyli nas w szkole. Słuchawki w uszach oraz korzystanie z telefonu komórkowego to również częste przyczyny tragedii z udziałem pieszych. Dlatego my również dołączamy do znanego już apelu – Włącz myślenie!
Na nas dorosłych spoczywa również bardzo ważny obowiązek edukacyjny. Nie zapominajmy, że dzieci to baczni obserwatorzy. Dawajmy im zawsze dobry przykład! Uczmy:
- bezwzględnie przechodzenia tylko na zielonym świetle, w miejscach do tego wyznaczonych
- przestrzegać przepisów
- znaczenia znaków drogowych.
Tłumaczmy, jak ważne jest zachowanie ostrożności i bezpieczeństwa swojego oraz innych, a także na czym polega zasada ograniczonego zaufania w ruchu drogowym. Zadbajmy również o dobrą widoczność –elementy odblaskowe w naszym ubiorze powinny nam towarzyszyć podczas każdej sytuacji na drodze. Ta wiedza może naszym podopiecznym uratować życie lub zdrowie.
A co, jeśli już zdarzy się wypadek? Czy wiemy jak reagować? Wiedza pomaga nam opanować stres i paraliżujące uczucie bezradności w sytuacji, kiedy liczy się czas. Czas pandemii przyniósł nam smutną konkluzję, że jako społeczeństwo stajemy się „znieczuleni” na czyjąś krzywdę. Boimy się o własne zdrowie – to zrozumiałe, ale dokąd nas zaprowadzi? To bardzo ważne, byśmy reagowali zawsze, kiedy czyjeś zachowanie wydaje nam się nietypowe. Człowiek leżący na trawie lub chodniku nie musi być osiedlowym pijakiem. Jest wiele sytuacji, które mogą spowodować utratę przytomności – udar mózgu, nagły spadek poziomu cukru we krwi, zasłabnięcie, padaczka. Nieudzielenie pomocy podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech. Artykuł 162 Kodeksu karnego mówi:
§ 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.
Pamiętajmy, że każdy z nas może znaleźć się w sytuacji wymagającej pomocy. Nie wiesz, co się stało? Obawiasz się dotykać nieznanej osoby? Masz do tego prawo! Masz jednak również obowiązek wezwać pomoc. Nie przechodźmy obojętnie, uczmy nasze pociechy empatii, ale przede wszystkim sprawnego działania. Numery alarmowe potrafią zapamiętać już przedszkolaki, dzieci potrafią korzystać z telefonów i powinny wiedzieć, że one również powinny reagować. Jeśli nie ma w pobliżu osoby dorosłej – same muszą wezwać pomoc. Nie bójmy się o tym rozmawiać, nie traktujmy ludzkiej krzywdy jako temat tabu.
Jeśli każdy z nas zachowa się odpowiedzialnie w sytuacji zagrożenia czyjegoś życia lub zdrowia, wtedy wszyscy będziemy mogli poczuć się bezpieczniej na swoim osiedlu, w mieście, w każdej sytuacji – niezależnie od wprowadzanych zmian w przepisach, zatem – WŁĄCZ MYŚLENIE!